Pameran lan Workshop Tindes Art

dening : Eli Kristiana

       Pak Bagong karo Bu Bagong dina iku nampa undangan saka Pak Dukuh bab ana pameran seni lan workshop ing bale desa. Undangan iku katujukake kanggo kabeh warga desa. Durung tau ana undangan acara kaya mangkono, biasane ya mung penyuluhan saka dinas pertanian, syawalan lan rembug desa. Acara iku digagas sekolah tinggi seni Indonesia. Pambicarane jarene Pak Lurah, Pak Dosen Sekolah Tinggi Seni, lan Kepala Dinas Seni  lan Budaya.
        Pak Bagong maca judul undangan, "Pameran lan Woksop Tindes Aret. Hmm...woksop ki opo to, opo maneh tindes aret... ora mudeng aku Bu, " jare Pak Bagong karo siap-siap nganggo klambi batik lengen dawa.
        "EmbuhPak, jarene ben warga desa kene ki podho ngerti seni, ora mung ngarit, macul, nandur, utawa nggawe gedheg kaya kowe. Kamangka nggawe gedheg ki nek yo seni to pak, butuh ketrampilan. Wong kutha ngendi saiki sing isa nggawe. La kudune uga ana pameran gedheg, mengko sing ngajari iso kowe dhewe, banjur diundang tekan ngendi-ngendi, entuk duit akeh. Nek yo uripe awakdhewe saya kepenak to Pak.," ujare  Bu Bagong karo nyawang gedheg ing sandinge lungguh.
       "Wis, ayo Bu, gage mangkat, mengko ndak kisinan nek telat le mangkat. Mesakke sing nduwe acara, " ujare Pak Bagong,  karo ditutke bojone karo mlaku cepet saka mburi.
       "Eeh, alon-alon to Bu le nyengklak, kowe ki sakiki tambah lemu je.."
       Sing dilokke banjur wangsulan karo mrengut, "Walah kowe ki yo tambah lemu saiki Pak, aku diundang Bu Bagong ki nek yo merga kowe saka mbiyen lemu, banjur aku dadi melu-melu lemu, e malah saiki ndadak ngonekne aku." Pak Bagong meneng wae, mripate ngawasake mlakune pit kang ngliwati watu-watu cilik ing pinggir dalan.
       Ing bale desa, acara diwiwiti nggango layar. Pak Dosen iku ngandani apa kuwi Tindes art, banjur ana gambar-gambar lan tulisan ing layar.
       Bu Bagong bisik-bisik bojone, "Pak, elok yo gambar-gambare sing ana ing komputer ki. Ampuh tenan sing jarene komputer. Kepingin melu mencet-mencet huruf, angka, banjur lambang-lambang apa kae mbuh,"
       "Aja aneh-aneh, mengko ndak salah ndemok, komputere njebluk kepiye?"
       Bu Bagong kaget nganti mendelik, "Hah, isa njebluk to , Pak?"
       "Yo paling, aku yo ora ngerti. Sing jelas jare mas Toni sing dadi guru kae gambare ana merga saka pledis. Pledis ki alate cilik, sing dituncepke ing komputer. Ngono..."
       "O dadine sing ampuh ki sakjane komputer opo pledis to Pak?" Bu Bagong iseh takon wae karo bola-bali mangan kacang godhog.
       "Wis to Bu, ora sah takon wae. Iki aku lagi ngrungokke Pak Dosen seni kae lho. "
       "Iyo, iyo, tak meneng wae wis, mbangane mung diseneni. Luwih becik nggaya-nggaya menawa ana mas'e sing jepret-jepret foto. Lumayan menawa foto-fotone iso sing paling akeh dhewe. Eh, mas mas, mangke kula difoto sing kathah nggih, " ujare karo ngawe mas'e sing motret, banjur diplerokki bojone. Mas e sing dikon mesthi wae manthuk-manthuk karo mesam-mesem.
       "Bapak ibu, mangga sami ajar ndamel Tindes Art, menika saget kagem tas, suvenir, dompet, lsp." ajakke Pak Dosen.
       Pak Bagong lan bojone banjur mraktekke. Pisanan nggambar nganggo petelot ing kertas karton, nanging sing kandel nganti ono jalur-jalure tipak potelot. Banjur diolesi cet nganggo kuas bunder, supaya cet e iso roto, banjur garis-garis sing diganbar mau digambari maneh. Banjur ditemplekke ing kain. Hasile meh kaya cap-capan kae. 
       Pak Bagong nggambar punakawan kasenangane, yaiku Bagong. Menawa Bu Bagong nggambar wit jagung amerga dhewekke senengane nandur jagung. Pak Bagong nyawang hasil prakaryane sing ana ing kain kang lagi diangin-anginke. "Oo, iki to jenenge Tindes At, lha wis iso maca bener to aku saiki, mbangane wingi Tindes Aret. Piye yo bu, kok le pinter temen sing nyiptakke seni iki. Aku sing diarani paling pinter seni ing desa iki we pikiranku ora tekan je yen kon nyipta prakaryan kaya ngene."
       "Lha Bu, sesuk ponakane dhewe sing iseh SMA kae dikuliahke wae ning sekolahe Pak Dosen kae, ben isa nyiptakke seni opo-opo,contone seni gedheg warisanne pakdene iki, mengko nek yo iso pameran tekan negara manca, nek yo awakdhewe melu seneng."
       "Lha kuwi kan sing takkandakke mau Pak. Nanging pancen bener ben ponakane dhewe wae sing ngembangake ketrampilanmu nggawe gedheg, mengko ndak kowe katut wong wedhok  ning kana, wegah aku."
       "Hahaha,.." Pak Bagong ngguyu kepingkel-pingkel weruh raine bojone sing mecucu. "Wis to, Bu, ora ono rai lucu sing bunder nyempluk liyane kowe. Ora ono sing madani, dadi yo mesti sing tak pilih yo kowe.. Wis ayo ndang bali, ojo lali kacang godhoge dibungkus nganggo tisu, kanggo oleh-oleh ponakane."
       Wong loro lemu kuwi banjur mlaku tumuju parkiran, nggawa ilmu anyar kang diarani Tindes Art. Nggawa oleh-oleh tresna ing ndalan sing nggawe sapa wae meri.

Yogyakarta, 2 Agustus 2016
kristianaeli@gmail.com

Cerkak : Kupu-kupu

Dening : Eli Kristiana

       Pirang-pirang ndina iki akeh kupu-kupu maneka warna sing menclok ana ing wit-witan kembang omahe Bulik. Iso dimangerteni menawa pekarangane pancen jembar, lemahe subur, lan bulik uga pinter carane nandur, dadi kembang-kembang podo njedul, ana kembang melati, mawar, matahari, tapak dara, desember, lan liya-liyane. Sapa wae sing nyawang mesthi seneng, opo maneh pas musim kupu-lupu kaya saiki, wis srengenge sumunar endah, langite biru resik, kupu-kupu mabur ing wit-wit kembang. Kuwi sing njalari pendak prei sekolah dawa aku njaluk nginep ing omahe Bulik, raketan kudu direwangi numpak sepur sejam, lan kudu ngebis maneh saka pusat kota Solo.
       Kupu-kupu sing padha teka kuwi ana atusan cacahe, kadangkala menclok ing gegodhongan, kadangkala ing pucuking kembang, malah kadang ing nduwur jendela kamarku, mesthi wae aku jeprat-jepret nganggo kamera HP, amargi iki rodho langka kanggoku. Piye sing ora langka, ning omahku akeh pekarangan sing lemahe dikonblok, disemen, isine yo mung pot wit-wit cilik, alasane angel nandur kembang, endi sing nyalahke hawa sing ora sejuk kaya ing nggunung, lan maneka warna alasan. Aku kepingin yen sesuk wis rampung sekolah banjur bebrayan, aku nduwe omah sing pekaranganne jembar, banjur nandur kembang, disirami nganggo ember semprotan banyu, banjur yen wis ngembang iso methik lan ditata ing vas kamar tamu, marakke wangi lan seger.
        Kupu-kupu ki tandha yen akeh kembang gandha sedhep, sapa wae wong wedhok mesthi seng karo kupu-kupu sing warnane kaya pelangi. Ning kene aku dadi kerasan, lan arep ngentekke preinan ing kene seminggu maneh.
       "Dit, tulung Bulik nyirami kembang-kembang yo, Bulik arep arisan, dadi baline surup." kuwi printahe Bulik.
       Aku seneng banget, biasane mung nyawang thok, eh malah diprasahi ngurusi wit-witan. Wis jan, aku jepret-jepret, methik, nganti mlebu-mlebu wit kembang supaya entuk gambar sing apik. Ladalah... kok ana sing obah-obah ing klambiku... aku mengo, jebul uler ! ora mung siji, ning telu, ora mung ing klambiku, ning akeh ing godhong-godhong. Aku njerit-njerit keweden, lan emoh maneh nyedaki kembang, jebul kupu-kupu ki tandha yen bakal akeh uler. Aku kandha Bulik emoh maneh kon ngurusi wit-witan kemabng, lan milih bali cepet ora arep ngentekke preinan.

Yogya, Desember 2015
kristianaeli@gmail.com